Over maya Link
"Ik ben zangeres, actrice, organisator, programmamaker, theatermaker en songwriter. Al deze rollen hebben vooral één ding met elkaar gemeen, en dat is het podium. Mensen ontroeren, laten lachen, laten dansen, ze raken, een spiegel voorhouden, het kind in ze naar boven halen en meenemen in mijn wereld, in welke vorm dan ook.
Mijn veelzijdigheid brengt me in contact met veelzijdige mensen, projecten en plekken. Op die manier blijf ik altijd geïnspireerd. "
achtergrond
Maya Link is een interdisciplinair kunstenaar. Als zangeres en performer wordt zij omschreven als rücksichtslos energiek, warm en oprecht, een echte publieksmenner. Met haar stem breekt zij veel registers open, zoekt graag de dynamiek op en weet zich daardoor van genres los te zingen. Poëtisch en feminien, ontwapenend en ongeremd, rauw en vurig neemt zij op beeldende en muzikale wijze haar publiek mee in verschillende podiumvormen. Gefascineerd door haar afkomst en familiegeschiedenis ontwikkelt ze wegen om op haar eigen wijze onderbelichte verhalen te vertellen en reïntegreert de culturen van haar voorouders in haar werk en leven. Als maker heeft ze de eigenschap autobiografische verhalen te mengen met surrealisme in voorstellingen en muziek. Door haar openheid doorbreekt taboes die volgens haar diep geworteld zitten in de samenleving en hoopt zo stigma's te veranderen en polarisatie te verkleinen.
De Nederlands-Irakese Maya Link werd geboren in de Amsterdamse Pijp in een kunstenaarsnest. Door op te groeien op het podium van het muziektheater gezelschap van haar ouders, Samba Salad, leerde zij op zeer jonge leeftijd haar vak van Podiumkunstenaar. Met dat gezelschap speelde Maya al van jongs af aan op podia als Paradiso, Muziekgebouw aan 't IJ, Tivoli Vredenburg, Bimhuis, en op tal van festivals en theaters in Nederland en België. Ook met haar eigen band Collectief Explosief reiste ze door het land, met als grootste zaal de AFAS Live (voorprogramma), theatershow 'Ticket to the End of the World' en heeft twee platen en een serie singles uitgebracht. In 2016 won ze de Victorie Cultuurprijs categorie Podiumkunsten, en ging ook naar huis met de Publieksprijs. In 2019 kreeg zij een toekenning van het Fonds voor Cultuurparticipatie als Urban Arts Talent, om zichzelf artistiek verder te ontwikkelen. Hieruit vloeide in 2020 het project Studio Canvas waarin zij diepgang vond in haar eigen artistieke signatuur. Dit leidde in 2021 tot verschillende samenwerkingen en het oprichten van haar eigen wisselende muziektheater gezelschap LINK & KO waarmee ze haar debuut voorstelling 'Als Varkens Konden Vliegen' speelde bij onder andere theatergezelschap Vis á Vis en Karavaan Festival.
Als maker, actrice en zangeres werkte zij mee in de voorstelling Kringloop van theatergezelschap Vis á Vis. Eind 2022 startte zij het artistiek onderzoek naar haar joods Irakese roots met het project Geboortegrond. Het onderzoek en de samenwerking met een bijzondere groep makers die zij selecteerde, resulteerde in een multimediale muziektheater voorstelling waarin archiefstukken, geuren, smaken, bewegingen en muzikale taalverkenningen samenkwamen. Veel daarvan is terug te voelen in het project 'Galbi' (vertaling vanuit het Arabisch: mijn hart, mijn ziel), dat zij nu op podia en festivals speelt met de elektronische crossover live-act
Link & Herr Alt.
Autodidact
‘Ik heb mijn eigen weg vormgegeven als autodidact podiumkunstenaar. Autodidacten hebben vaak een complex omdat we buiten de kaders van een school ontwikkelen, een eigen wiel moeten uitvinden en vaak bij gebaande paden buiten de boot vallen. Ik was niet bepaald een tekstboek leerling op school en met leerkrachten had ik ook geen mazzel. Na veel onrust en onveiligheid op school en een afwijzing voor de theaterschool, besloot ik nooit meer naar school te willen. Ik besloot te leren door te doen, door te vallen en opstaan. 'Laat mij maar op mijn bek gaan' was mijn motto.Al van kinds af aan sta ik op toneel in theaters, op scholen en festivals in Nederland en België, in allerlei soorten omstandigheden, in weer en wind, voor lege en volle zalen, zalen vol bekenden en onbekenden, zalen vol enthousiastelingen en sceptici. Na deze intensieve tijd als spelen concentreerde ik me op mijn makerschap en welke verhalen ik zelf wilde vertellen door middel van mijn talenten. Deze jaren waren mijn school, en training op het podium. Zo heb ik het podium ontdekt, zo ontmoette ik mijn publiek en hebben zij mij door de jaren zien ontwikkelen. Deze weg is beslist niet makkelijk, maar als dat wel zo zou zijn, dan zou iedereen het doen. Want zodra ik op het podium sta en mijn publiek ontmoet, weet ik dat ik het leukste werk ter wereld heb.'